วันนี้แอดมินจะพาไปทำความรู้จักกับกลุ่มสารที่ใช้ในการผลิตเครื่องสำอางเพื่อแก้ปัญหาผิวแห้งครับ

โดยตามธรรมชาติปกติผิวหนังของคนเราจะมีสารเคลือบผิวต่างๆ  ที่ทำหน้าที่ปกป้องการสูญเสียความชุ่มชื้น  เช่น ขี้ไคล  จะอยู่บนหนังกำพร้าชั้นบนสุด  (Stratum Corneum)  โดยจะเป็นแผ่นใสคลุมผิวอยู่ด้านบน   และยังมีน้ำมันเคลือบผิวหล่อเลี้ยงซึ่งช่วยเก็บความชุ่มชื้นของผิวไว้อีกชั้นหนึ่งด้วย

แต่ในบางสภาวะของผิวหนัง  เช่น  การอยู่ในห้องปรับอากาศเป็นเวลานานๆ  (เครื่องปรับอากาศจะดึงความชุ่มชื้นออกจากผิว)  การชำระล้างเกินความจำเป็น  (ใช้ผลิตภัณฑ์ล้างหน้าที่มีความเป็นด่างสูง  เช่นสบู่ก้อน) ในฤดูหนาวซึ่งอากาศค่อนข้างแห้ง  โรคผิวหนังแห้งจากพันธุกรรม  ในสภาวะเหล่านั้น  น้ำจะมีอัตราการระเหยจากผิวหนังเพิ่มมากขึ้น ผลิตภัณฑ์เพิ่มเพื่อความชุ่มชื้นจึงเป็นที่นิยม จนกลายเป็นความจำเป็นขึ้นมา

ผลิตภัณฑ์เพื่อเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิว  (Moisturizer)  สามารถทำเบสของผลิตภัณฑ์ให้เป็นได้ทั้ง  ครีม โลชัน เจล สเปรย์  เซรั่ม  โซลูชั่น โดยมีหลักการทำงาน เพื่อให้ผิวหนังมีความชุ่มชื้นเพิ่มขึ้น

กระบวนการทำงานของเครื่องสำอางที่ผลิตขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหาผิวแห้ง  จะมีการใส่สารประกอบอยู่ 2 ลักษณะ  คือกลุ่มสารที่เติมความชุ่มชื้นให้กับผิว  และสารเคลือบผิวที่ป้องกันการระเหยออกของน้ำใต้ผิว

ในกระบวนการผลิตเครื่องสำอาง  จะมีการใส่สารช่วยเพิ่มน้ำในชั้นผิวหนัง เช่น กรดอะมิโน โซเดียมพีซีเอ (Sodium Pyrrolidone Carboxylic Acid) โพลิเพปไทด์ ยูเรีย แลคเตต ฯลฯ

ส่วนสารป้องกันการระเหยของน้ำจากชั้นผิวที่ใช้ในการผลิตเครื่องสำอางนั้น  มักเป็นสารประเภท  ซิลิโคน  น้ำมัน  ขี้ผึ่ง ไขสัตว์  นอกจากนี้ในการผลิตเครื่องสำอางยังสามารถเติมสารที่ทำหน้าที่ดูดความชื้นจากบรรยากาศเพื่อป้องกันการระเหยของน้ำจาก เนื้อครีม เช่น กลีเซอรีน น้ำผึ้ง กรดแลกติคได้อีกด้วย

Re-write ใหม่จาก บทความของ ดร.จิราภรณ์ เชาวลิต แมกาซีนเคมีน่ารู้ ปีที่ 3 ฉบับที่ 2 มิถุนายน 2547